بسم الله الرحمن الرحیم
جناب حجت الاسلام و المسلمین آقای عالی
سلام علیکم
جوابیه حضرتعالی به این جانب را که جنبه توجیهی داشت نه استدلالی؛ مشاهده کردم، برای اینجانب و ظاهرا برای بسیاری از فضلای حوزه قانع کننده نبود و شبهه منبر شب تاسوعای شما را مرتفع نمی کرد و به همین دلیل است که در این چند روز عده بسیاری از علما و فضلا و فرهیختگان با تعبیرهای مختلف اعتراض خود را به سخنان جنابعالی و اشکالات آن را نشر دادند، زیرا:
شما در جوابیه خود به جنبه ثبوتی و اثباتی بودن ولایت تاکید کردهاید و این که حکومت حضرت علی(علیه السلام) در مقام ثبوتی بوده، و به نظر شما چون مردم به عنوان ولی خدا با آن حضرت(علیه السلام) بیعت نکردند، بلکه رای آنها از باب اینکه خلیفه و مدیر جامعه است بیعت کردند، پس ولایت امیرمومنان (ع)، ولایت اثباتی ندارد! اما ولایت فقیه جمهوری اسلامی ایران، هم ولایت ثبوتی دارد و از طرفی چون مردم به عنوان ولایت با آن بیعت کردند، پس ولایت اثباتی هم دارد، و قسم جلاله هم یاد کرده اید که شیعه در طول تاریخ، حکومت ولایی نداشته است! و نتیجه استدلال شما این شده که ولایت فقیه عصر ما از ولایت امیرمومنان و دیگر امامان معصوم(علیهم السلام) در طول تاریخ بهتر و کامل تراست!
جناب آقای عالی با اینکه قصد نداشتم جواب شما را بدهم ولی چون دیدم جواب شما به مراتب از منبر شب تاسوعای شما زیان بارتر است لذا وظیفه شرعی و قطعی خود دانستم بحثی و لو به طول انجامد با شما مطرح کنم تا اینگونه استدلال ها که ممکن است اعتقاد افراد متدین را خدشه دار و یا به انحراف بکشاند را مرتفع و از حریم ولایت اهل بیت(علیهم السلام) در حد توانم دفاع نمایم.
قبل از ورود به جواب، این پرسش ساده را از شما دارم که کل ادعای شما و کسانی که نظر شمارا دارند، زیر سوال می برد:
آیا حکومت پیامبر خدا(صلی الله علیه و اله) که مردم در عقبه ثانیه با ایشان بیعت کردند و در مدینه حکومت تشکیل دادند، این حکومت ولایی ثبوتی و اثباتی بوده یا نه؟ بدون تردید باید معتقد باشیم حکومت رسول خدا هر دو جنبه یعنی هم ولایی ثبوتی و هم ولایی اثباتی را داشته اند. پس چرا شما قسم جلاله به طور مکرر یاد کردید که در طول تاریخ اسلام حکومت ثبوتی و اثباتی فقط برای ولایت فقیه ۴۵ساله ماست!؟ آیا همین یک مثال برای نقض کل صحبت شما کافی نیست؟ مگر اینکه مراد شما ولایت حضرت علی(ع) بوده، که جواب این ادعا هم این است که شیعه به معنای واقعی در زمان حیات پیامبر خدا بوده است که پیامبر خدا بارها علی بن ابیطالب رابه عنوان ولی و جانشین خود معرفی کرد و به خصوص در غدیر خم به صراحت باجمله “من کنت مولاه فهذا علی مولاه” ولایت ثبوتی آن حضرت را بیان کردند، و در همان محل ده ها هزار نفر با نظر موافق پیامبرخدا، از مرد و زن با حضرت علی (ع) بیعت کردند، پس ولایت اثباتی امیر المومنین(ع) رقم خورد و تثبیت شد، تا اینجا ولایت ثبوتی و اثباتی حضرت در حجت الوداع ، با فرمان خدای تعالی انجام شد، پس چرا شما می گویید در تاریخ اسلام ولایت اثباتی برای حضرت علی نبوده است!؟ به علاوه این ولایت مداری برای بسیاری از دلدادگان به حضرتش حتی بعداز رحلت پیامبرخدا نسبت به آن حضرت استمرار داشت اما از ترس چوب و چماق کتمان می کردند و بعد از ۲۵ سال بعد از رحلت رسول الله، باز هم بسیاری از همان افراد مخلص و جان بر کف که دل در گروی ولایت حضرتش از قبل داشتند، به صحنه آمدند و آشکارا بیعت کردند و باز هم ولایت ثبوتی و اثباتی را به منصه ظهور رساندند، بله جمعی هم بودند که به ولایت ثبوتی حضرتش معتقد نبودند اگر چه بیعت آنها بدون اعتقاد به ولایت امام بوده ولی قطعا ضرری به اصل موضوع نمی زند، توضیح لازم نیست.
اما چند جواب به دلیل شما:
۱ . از جنبه اثباتی، ولایی بودن حکومت فقط به این نیست که مردم کسی را نایب ولی خدا بدانند، زیرا ممکن است مردم کسی را نایب ولی خدا بدانند، که حکومتش به ظاهر دینی باشد ولی در باطن رنگ و بوی دینی و عدالت نداشته باشد، چنانکه بسیاری از حکومت های اطراف ما چنین هستند، و درطول تاریخ چه بسیار افراد و گروه هایی به نام اهل بیت مردم را فراخواندند، و بدترین و ستمکارترین حکومت ها را شکل دادند.
۲ . به نظر محققین از علمای اسلام، امام معصوم ولایت ثبوتی واثباتی دارد چه مردم به ایشان رای بدهند یا ندهند، که اینجانب هم بر همین عقیده ام که در زمان امام معصوم (ع) تمام برنانه ها و حتی ورود به جنگ و صلح باید با اجازه آن امام باشد، و لو حاکمانی با رای مردم سر کار آمده باشند، وامام حکم او را نافذ نداند، پس امام معصوم که امروز حضرت مهدی (عج)است تا روز قیامت مقام ولایی اثباتی و ثبوتی را دارند، بله قبول و عدم قبول، مربوط به حکومت ظاهری است برای آنانی که امام را جانشین واقعی پیامبرخدا نمی دانند اما دلدادگان به آن حضرات نیازی به رای ظاهری مردم در گزینش امام ندارند، بله برای وقتی رای مردم آید حکومت آنان بر همه جامعه نافذ و پذیرا خواهد بود، وبه نظر بنده ولایت برای امامان معصوم تا قیامت هست، چه ثبوتی و چه اثباتی، حتی اگر مردم به این عنوان بیعت نکرده باشند. شاهد بر این مدعا ولایت فقهای جامع الشرایط در عصر غیبت است، و اگر مجوزی از معصومین برای فقها نبود ما امروز اصلا ولایت فقیه نداشیم تا بحث ولایت ثبوتی و اثباتی کنیم.
بنابراین بیعت مردم در تشکیل حکومت ظاهریِ امام برای موالیان تاثیری ندارد و فقط بیعت برای کسانی که ولایت ثبوتی را قبول ندارند و یا در مثل ولایت فقیه تاثیر دارد.
۳ . مهمترین آسیب این شکل سخنرانی ها با این محتوای ضعیف یا حداقل روش بیان اشتباه، حتی اگر نیت سخنران صحیح باشد؛ این است که برای باورهای جامعه نسبت به مقامات اهل بیت (علیهم السلام) و خصوصا امیرالمومنین(علیه السلام) بسیار مخاطره آفرین و شبهه برانگیز بوده و شان الهی و ملکوتی ایشان را پایین می آورد.
نظام ها و اشخاص سیاسی می آیند و می روند و آنچه می ماند و باید بماند باورهای دینی درست است، همان باورهایی که بیش از هزار و چهارصد سال برای نگهداری و آبیاری آن ها، خون ها ریخته شده است. و برای نسل امروز که رشد زیادی کرده باید پاسخ “عقلانی” ارایه کرد. برای نسل امروز پاسخ های اهانت آمیز مانند؛ “گوشت تلخ”! و یا پاسخ های عجیب مانند اینکه برای توجیه فسادها در زمان ما به ناحق گفته شود؛ “در حکومت امیرالمومنین(علیه السلام) هم فساد بوده!” نه تنها کارساز نیست، بلکه زیانبار و ویرانگر است.
۴ . بعضی از بزرگان و فضلا و فرهیختگان حوزه، چه با زبان و چه با قلم از زاویه های گوناگون جواب های متین و منطقی به شما دادهاند.
از جنابعالی که سخنران مشهوری هستید، توقع آن بوده و هست که شان ساحت مقدس مولایمان امیرالمومنین علی( علیه السلام) را پایین نیاورده و با بیان رسا این اشتباه را جبران کنید، تا ان شاءالله تعداد زیادی از علما و فضلا و حتی بعضی مراجع و بیوت آنان _ که پیام بنده را با تقدیر بزرگوارانه خود به حق دانستند _، بیش از این به شما بدبین نگردند و خدای نکرده اشتباه شما در این نوع مقایسه حکومت علوی با حکومت روزگار ما، عمدی تلقی نشود که این گونه مقایسه ها آثار مخرب زیادی بر افکار نسل جوان امروز ما دارد، خصوصا اینکه کج اندیشان و مخالفین شیعه علوی با تبلیغات وسیع آثار مخرب آن را چندین برابر می کنند و بدون شک این شما و ما هستیم که باید حرمت آنرا پاس داریم.
در ضمن اگر برخی از وعاظ محترم بنا بر نظر و اعتقاد خویش تمایل به تعریف از شرایط موجود و دستاوردهای آن دارند حق آنهاست، ولی چه دلیلی دارد که شان حکومت ولایی سراسر عدل امیرالمومنین علیه السلام را زیر سوال ببرند؟!
لذا از این برادر دلسوز که سالهای بیشتری را نسبت به شما در حوزه علمیه گذرانده و تالیفات متعددی در ولایت و فضایل امیرالمومنین علیه السلام منتشر نموده، بشنوید که در ساحت علم و اندیشه و مناظره علمی قبول اشتباه و تواضع، شرط اول آن است.
در آخر از شما و گویندگان تریبون دار دیگر انتظار می رود که از ورود به این گونه مباحث که گاه و بیگاه طرح می کنند، خودداری نمایند و بهتر این است که برای راهنمایی و ارشاد دوستداران اهل بیت (علیهم السلام) به محکمات و مسلمات دینی از قرآن و روایات و تاریخ بسنده کنند و از قیاسهای ناروا دست بردارند.
والسلام علی عبادالله الصالحین
حوزه علمیه قم
سید اصغر ناظم زاده
۳۰ تیر ۱۴۰۳